Ila Dimasq?? Le... ila Al Batra!!

Kennen jullie die mop van die 4 studenten die naar Damascus gingen?? Nou, die gingen niet... hahahaha!! Heb ik weer...

Vincenzo (Italie), Pavlina (Tsjechie) en Sarah (Amerika) en ik hadden het plan opgevat om het afgelopen weekend naar Damascus te gaan. De grens met Syrie is heel dichtbij en ik hoor van iedereen dat Damascus de moeite waard is om te bezoeken, dus vandaar... Wij helemaal enthousiast!! Je kunt aan de grens een visum aanvragen, het is lastig vooraf bij de Syrische ambassade een visum te krijgen als je geen verblijfsvergunning voor minstens 6 maanden hebt. Vincenzo had een auto met chauffeur geregeld die ons naar Damascus zou brengen. Dus na de les van donderdagmorgen een taxi gepakt naar Abdali, het grote busstation in Amman waar vandaan ook servicecars o.a. naar Sham (Damascus) en de grens met Israel vertrekken. Verder waren we niet erg goed voorbereid: geen hotel gereserveerd en geen guidebook, maar dat komt allemaal goed. Vincenzo spreekt goed Amiya (het lokale dialect) omdat ie al 7 maanden in Bethlehem woont en werkt. We hadden al afgesproken met elkaar dat degene die GEEN visum zou krijgen terug zou gaan naar Amman, de rest zou doorgaan naar Damascus.
Eenmaal bij de grens aangekomen kom je in een compleet circus terecht... en er zijn honderden mensen die de grens over willen. Overal auto's: uit Jordanie, Saoudi Arabie, Dubai, Qatar, Bahrein, ga zo maar door.. en de bijbehorende mannen, vrouwen, kinderen.. Overal lopen, zitten, hangen ze!!
Eerst naar een loketje om departure tax te betalen (good business!!) en vervolgens naar een loket in een ander gebouw om je paspoort te laten stempelen. Bloedheet binnen en lange rijen... Na een uur eindelijk alles rond aan de Jordaanse kant en om 16.00 uur op naar de Syrische douane. Daar wachtte ons zo'n zelfde pandemonium, maar nog een graadje erger... Eerst moet je een formulier invullen en dan afgeven met je paspoort en dan krijg je te horen dat je over 2,5 uur terug kan komen... OK, op naar het restaurant om iets te eten en de tijd door te brengen. Om half 7 terug naar het visumkantoor waar we te horen kregen dat het nog wel even kon duren en Amerika (Sarah) was problematisch.. Een aardige Amerikaan van Arabische komaf heeft ons geholpen. Vincenzo heeft gezien dat hij buiten aan een medewerker van het kantoor de paspoorten met geld er in heeft gegeven, zo werkt dat soms... So far, so good...
Na nog een uur kregen we te horen dat Holland, Tsjechie en Amerika(!!) geen probleem waren, maar Italie wel.. Vincenzo heeft een paspoort van de Italiaanse ambassade in Amman omdat zijn oude kwijt was en het nummer van zijn vorige paspoort niet in zijn nieuwe vermeld was, en dat was onoverkomelijk.. Onvermurwbaar waren ze, dus: Vincenzo kon niet mee... Voor ons was de lol er al aardig af maar we besloten dat de thalaath banaat (3 girls) toch maar door zouden gaan. Bleek ineens Tsjechie ook een probleem te zijn!! Mumkin mumkin, come back after one hour...dat ze toch het visum zou krijgen... Toen hebben we ons hele avontuur maar afgeblazen, het was inmiddels 10 uur 's avonds... Vervolgens weer naar de Jordaanse Immigration, daar duurde het ook weer een eeuwigheid... uiteindelijk waren we om 1 uur 's nachts weer in Amman! Ergens hadden we er wel lol om, we hebben toch maar mooi de Syrische lucht ingesnoven, hahahaha!!

Om de pijn wat te verzachten hebben we (Vincenzo, Pavlina en ik) de volgende dag een auto gehuurd om naar Petra te gaan. Jibrail en Michailis, een Griekse knul uit mijn hotel die hier stage loopt gingen ook mee. Onderweg Yazeed, de vriend van Vincenzo uit Madaba, opgehaald en op naar Al Batra (Petra). We waren helaas te laat om Petra 's avonds nog in te gaan, want na 18.00 uur mag er niemand meer in. 's Avonds gegeten in Wadi Musa (de stad die bij Petra ligt) en afgesproken met Jessica en Rami, die in Wadi Musa wonen. Het was heel gezellig en redelijk bijtijds naar bed want we zouden om 7 uur Petra al ingaan, in verband met de hitte. Nou 7 uur haalden we niet, maar rond 7.30 uur waren we bij de ingang. Yazeed opperde om na Petra door te gaan naar Aqaba en daar nog wat te zwemmen, en 's avonds terug te rijden naar Madaba/Amman.
Voor Pavlina, Jibrail en Michailis was het de eerste keer dat ze in Petra waren, ik kan me dat nog goed herinneren hoe de eerste indruk was.. De siq, de lange kloof die naar Petra loopt, en dan aan het einde die eerste blik op Al Khasneh (de schatkamer)... adembenemend en ongelofelijk dat ze dit duizenden jaren geleden hebben kunnen maken. De kleuren zijn breathtaking: bruin, paars, geel, rood... Hier noemen ze Petra: Al Batra, al madiena al wardiyya (Petra, the rosered city). Verder is Petra groot, beyond imagination.., veel groter dan je verwacht, met al die grotten en uitgehouwde monumenten en tempels, het theater enz. En overal bedouienen(kindertjes) die van alles verkopen en proberen je over te halen op hun ezeltje door Petra te gaan. Wij met z'n allen op de ezel (nou ja, ieder z'n eigen ezel dan ;-)) naar the monastery. Lopend in de hitte zagen we niet zo zitten, the monastery ligt namelijk erg hoog. Dikke pret op de ezels, Vincenzo maakte er een soort wedstrijd van... Boven kun je nog verder lopen en daar heb je werkelijk een prachtig uitzicht... Kana al manthar ra'aa (the view was fantastic)!! Het is er zo stil en je kijkt uit over onherbergzaam gebied, geweldig!! Voor mij ook even tijd om me terug te trekken en even alleen te zijn, met mijn herinneringen aan mijn eerste bezoek aan Petra en Jordanie 3 jaar geleden... en genietend van de stilte en het uitzicht...
Vervolgens weer terug naar beneden, en terug door de Siq naar de uitgang. Het was 14.30 uur en al aardig versleten waren we... Vervolgens over de King's Way naar Aqaba. Rond 5 uur waren we op de South Beach bij het Barracuda duikcentrum van Sarri. Die was zo lief om langer te blijven (mish muskhila, you can stay as long as you like, go for a swim and take a shower afterwards, I'll wait for you!!) en wij de zee in, heerlijk!! Jibrail, Pavlina en Yazeed hadden nog nooit gesnorkeld, dus mijn bril en snorkel was ik al snel kwijt... Bij Sarri maar wat extra sets gehaald, nou... ze hadden de tijd van hun leven... een nieuwe wereld ging open!! Als duiker ben ik al redelijk gewend aan het kleurrijke onderwaterleven, maar als je het voor het eerst ziet kun je je ogen nauwelijks geloven... All those colours, and what's that?? A crocodilefish? Woooow!!
Omdat iedereen toch wel erg moe was en Amman een eind rijden is vanuit Aqaba besloten we om een nachtje te blijven. Sarri bracht ons naar het Dune Village hotel, een eindje verderop tegenover een strand, zo'n 10 kilometer buiten de stad. In de stad gegeten en natuurlijk even bij Ra'id langs, want Vincenzo wilde een cadeautje kopen en Jibrail een dishdasha (of jalabiya, een lange witte "jurk" die veel mannen hier dragen). Vervolgens met Ra'id mee naar een nieuwe bar waar we nog even uit ons dak zijn gegaan op de dansvloer. Eenmaal terug in het hotel hebben we ons gezellig neergevleid op een hoger gelegen overkapt terras met kussens, en gelachen met Sarri, die altijd zulke leuke verhalen heeft, onder het genot van een drankje en sjisjah. De temperatuur is 's nachts heerlijk en dan het geruis van de zee op de achtergrond... Het is een romantische nacht geworden, hahahaha...vooral met al die muggen die het op mij voorzien hadden!!
Jibrail en ik besloten om de volgende dag in Aqaba te blijven, want de rest ging om 10.30 uur terug naar Amman. Zonde van de dag, en Aqaba is heerlijk!! Dus tijd om afscheid te nemen van Vincenzo, want het was zijn laatste dag in Jordanie, vandaag is hij teruggegaan naar Bethlehem omdat ie weer aan het werk moet. I hate saying goodbye... Vincenzo, I miss you already!!
Jibrail en ik hebben nog een paar uur gezwommen en op het strand doorgebracht. Heerlijk, het warme azuurblauwe water.. Ik ga het missen...
's Avonds hebben Jibrail en ik de bus terug naar Amman genomen, helemaal afgeknoedeld...

Vandaag weer naar the Language Center, want overmorgen is het laatste examen. Vanavond nog samen met Jibrail geblokt, en dan morgen nog... En na het examen woensdag zit de cursus er op...

Thisbah ala gheir, be hebbakkum...
XXX